20 zdjęć, 9 obiektów, 2017

„Instalacja Zdjęcia składa się z przesadnie wykrochmalonych ubrań; choć ciał pozbawionych, śladem tych korpusów i kończyn naznaczonych, strojów sztywnie nabrzmiałych, pęczniejących brakiem. Części odzieży – wyrastające z podłogi, wychylające się zza barierki czy podpierające ściany – były na pozór żartobliwym gestem, zawadiackim mrugnięciem, w istocie jednak niepokojącym fantomem minionego. Obok nich na ścianach kontynuacja – zdjęcia wyciągnięte wprost z rodzinnego albumu, jednak tego osobistego (osobowego) pierwiastka pozbawione. Pocztówkowe formaty ujawniały same ubrania; postaci umiejętnie wycięto, choć nadal w pewien sposób tam istniały, nadając formy i kształty. Członkowie rodziny zostali zreifikowani do granic, jakby z folderu pamięci jednym kliknięciem do kosza przenieść całe biograficzne znamię, udając, że nigdy go tam nie było albo właśnie udowadniając, że nawet przy tak profesjonalnym wycięciu nie da się od niego uciec. Bo te namacalne artefakty, choć w gruncie rzeczy bezpańskie, pozostawały cielesne i intymne, choć na pozór martwe, oddychały kradzionym i własnym życiem jednocześnie”.

Tekst Małgorzaty Pawlak

Prace były prezentowane w Galeria Czynna podczas festiwalu  BLASK | BRZASK (Lodz, 2017)

Wystawie towarzyszył performance Przebijanie, czas trawania 2h

20 photographs and 9 objects, 2017

„The installation, titled “zdjęcia”, consisted of excessively starched clothes; though without bodies, marked by the trace of corps and limbs, costumes stiffly swollen, swelling of a lack. Part of the clothes - growing from a floor, leaning out from behind of railings, or supporting a wall - were a seemingly funny gesture, a provocative blink - however, in effect they were disturbing phantoms of the past. Next to them on the walls - photographs taken out from a family album, but with- out private and personal elements. The postcard format revealed just the clothes; figures of characters were precisely cut out, though they still existed there in some way, giving the clothes forms and shape. Family members become rectified to the borders, like from a folder, one click moved all biographical meaning to trash, pre- tending that it never was there or just proving that even if the cut is professional it’s impossible to escape from. Because these palpable artifacts, someway stray, still remained corporeal and intimate, though pretended to be dead, they were breathing with stolen and own life in the same moment.”

text by Małgorzata Pawlak

The works were  presented in Galeria Czynna during BLASK | BRZASK Festival (Lodz, 2017)

The exhibition was accompanied by a performance Piercing, duration 2h